Της Ουρανίας Σούλτη
Στα ξενοδοχεία παραχωρείται η απλή χρήση όμορων αιγιαλών και παραλιών και όχι στους δήμους, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Τουρισμού «Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις», το οποίο εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή.
Στα ξενοδοχεία παραχωρείται η απλή χρήση όμορων αιγιαλών και παραλιών και όχι στους δήμους, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Τουρισμού «Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις», το οποίο εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή.
Και «η ακτίνα του όμορου» προφανώς θα ορίζεται ανάλογα με τις βλέψεις του ξενοδόχου και όχι με βάση τη φυσική ανάγκη των πολιτών να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες και τους αιγιαλούς.
Με δυο λόγια δηλαδή, για την περιοχή μας, μετά τα μεγαλεπήβολα σχέδια για τη «Ριβιέρα του Σαρωνικού», τις χαριστικές φωτογραφικές διατάξεις για αύξηση του συντελεστή δόμησης στο Λαγονήσι, έρχεται και το τρίτο μέτρο «για τη στήριξη της ανάπτυξη και της ανταγωνιστικότητας»: όλες οι παραλίες που είναι όμορες με τα ξενοδοχεία της περιοχής θα τις χρησιμοποιούν- με τη βούλα του νόμου - και θα τις εκμεταλλεύονται οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και άρα εμείς οι απλοί πολίτες θα πρέπει να πληρώνουμε τον ξενοδόχο για να έχουμε πρόσβαση σ΄ αυτές και τη θάλασσα!!!
Με μια δεύτερη ανάγνωση της προωθούμενης ρύθμισης, σε ό,τι μας αφορά, φαίνεται πως είναι άλλη μία φωτογραφική διάταξη για την εξυπηρέτηση του Grand Resort και την εγκατάστασή του στην παραλία του Πεύκου, η οποία του είχε παραχωρηθεί έναντι ευτελούς ποσού για πολλά χρόνια, αλλά οι αγώνες των πολιτών και της δημοτικής αρχής την ματαίωσαν στην πράξη.
Ειδικότερα, με το άρθρο 30, του νομοσχεδίου παραχωρείται η χρήση αιγιαλού και παραλίας σε όμορα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα με αντάλλαγμα που καταβάλλεται στο δημόσιο. Ωστόσο το αντάλλαγμα αυτό μειώνεται αισθητά καθώς δεν υπολογίζεται στο μισό της τιμής του δίκλινου δωματίου, αλλά στο 1/8 της τιμής αυτής, ενώ παράλληλα αλλάζει και ο προσδιορισμός της τιμής του δωματίου με σκοπό τη μείωση της χρέωσης των ξενοδόχων. Ουσιαστικά το άρθρο 30 εισάγει εντελώς χαριστική διάταξη για τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα.
Να σημειωθεί ότι από το 2001 μέχρι στις 31 Δεκεμβρίου του 2012 η απλή χρήση του αιγιαλού είχε παραχωρηθεί στους δήμους, με αντάλλαγμα που ορίζεται σε ποσοστό 20% επί των εσόδων που πραγματοποιούν οι δήμοι από την εκμετάλλευση των παραλιών.
Με τη ρύθμιση αυτή οι δήμοι θα στερηθούν μια σημαντική πηγή εσόδων που καταβάλλουν σ΄ αυτούς οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ως αντάλλαγμα.
Εξίσου όμως σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι δήμοι δεν θα μπορούν – με τη δεδομένη οικονομική τους κατάσταση - να αναλάβουν το κόστος διαχείρισης των παραλιών – ήτοι την ασφάλεια λουομένων και την καθαριότητα.
Με ενδιαφέρον αναμένεται τόσο η αντίδραση Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και φορέων για το επίμαχο άρθρο.
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ Σαρωνικού σε συνεργασία με την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει την απόσυρση του άρθρου 30 του νομοσχεδίου. Η θέση του είναι ότι οι παραλίες είναι δημόσιο αγαθό και άρα η πρόσβαση των πολιτών σ΄ αυτές είναι ελεύθερη.
Επίσης θεωρεί ότι η ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για αυτό το ζωτικό χώρο διασφαλίζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και παραλίας, και ως εκ τούτου θα πρέπει να ανανεωθεί το δικαίωμα της απλής χρήσης αιγιαλού στους ΟΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σημειώστε το σχόλιο σας