ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ 77ΧΡΟΝΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥ

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Τάκης Σινόπουλος, «Ο Καιόμενος»

Η ελληνική κοινωνία έχει διαχωριστεί σε αντίπαλα μέρη. Όσο κι αν προσπαθούν οι επαγγελματίες προπαγανδιστές να δημιουργήσουν επιμέρους τεχνητές διαιρέσεις, τα κύρια αντίπαλα μέρη είναι δύο, όπως εκφράζονται καθημερινά απ’ τους ίδιους τους ανθρώπους, που συναντούμε στο πλαίσιο της δουλειάς μας: από την μια οι λίγοι που «γλεντάνε με τα λεφτά μας» και από την άλλη οι πολλοί που στερούνται, πλέον, αναγκαία αγαθά – υλικά και άυλα.  Όχι, δεν ζούμε σε άλλη χώρα απ’ αυτήν στην οποία ζουν οι ασκούντες πολιτικές. Απλά η δουλειά μας μάς φέρνει στους δημόσιους χώρους, στους οποίους αυτοί δεν τολμούν να εμφανιστούν καν – πόσο μάλλον να συμμετέχουν στις κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται εκεί. 

Πού βρισκόταν, αλήθεια, οι «σωτήρες» της Ελλάδας όταν ο 77χρονος έχανε μέρος της σύνταξής του για πρώτη φορά; σε ποιο τηλεοπτικό κανάλι υπερασπιζόταν τα «νέα μέτρα», καθώς ο άνθρωπος αυτός μετρούσε τα λεφτά της σύνταξής του και τά ’βρισκε λιγότερα για δεύτερη ή και τρίτη φορά; ποιους πολυσέλιδους λόγους περί «αναγκαίων θυσιών» ετοίμαζαν, όσο αυτός έγραφε το λιτό σημείωμα-καταγγελία στις εφαρμοζόμενες πολιτικές τους, αποκαλώντας τους περιφρονητικά «κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου»; ποιο άρθρο του Συντάγματος προσπαθούσαν να κάνουν κουρελόχαρτο στα δρακόντεια φυλασσόμενα γραφεία τους, όσο ο άνθρωπος αυτός προχωρούσε προς την πλατεία Συντάγματος; ποιους προσπαθούσαν να «σώσουν» και ξέχασαν αυτόν τον άνθρωπο, που δεν θα τους δοθεί η ευκαιρία να «μεταπείσουν» στον κοινωνικά εξοντωτικό δρόμο προς την χρεωκοπία; και για πόσο ακόμα νομίζουν ότι θα κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο καθισμένοι στο φράγμα, που έχουν στήσει ανάμεσα στην επικοινωνία των ξεσηκωμένων ανθρώπων απ’ τα διάφορα μέρη της πατρίδας μας και που το τρύπησε πέρα ως πέρα η πολιτική αυτοκτονία του φαρμακοποιού; 

Αλήθεια, η σύγχρονη ελληνική κοινωνία βρίσκεται μπρος σε μια κρίσιμη απόφαση.

Η μια επιλογή ενέχει ολόκληρο το ρίσκο της εξαθλίωσης, της υποταγής, της δουλοπρέπειας, του εξευτελισμού, της καθημερινής αυτοχειρίας «σε δόσεις».

Η άλλη επιλογή είναι η εξέγερση ενάντια στην δικτατορία των τοκογλύφων, της δοτής κυβέρνησής τους και των ΜΜΕ. Η δίκαιη εξέγερση του λαού ενάντια σ’ αυτούς, που τον εξανδραποδίζουν κουρελιάζοντας την δημοκρατία, ενέχει το ρίσκο της διασάλευσης «αυτονόητων», της ανατροπής κούφιων «δεδομένων». Μήπως δεν ανατρέπονται ούτως ή άλλως απ’ τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι ορκισμένοι μνημονιακοί; Αν, όμως, η κοινωνία διώξει τους βασανιστές της κι ελευθερώσει την αστείρευτη αλληλέγγυα στάση της, θα προστατευτούν όλα τα δικαιώματα, που συνδυαζόμενα μάς κάνουν να είμαστε άνθρωποι: το ψωμί, η υγεία, η παιδεία, η εργασία, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία, το όραμα. Κανένας ορισμός της ανθρώπινης υπόστασης δεν συμπεριλαμβάνει τους όρους «τηλεόραση», «DVD», «I.X. αυτοκίνητο», «ευρώ», «σάουνα», «πολυκατάστημα». Απ’ την πλευρά μας, ως εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης, μπορούμε να το διαβεβαιώσουμε ότι η ελληνική κοινωνία και γνωρίζει και μπορεί να διώξει τους βρικόλακες και να ζήσει με τις δικές της ζωηφόρες δυνάμεις.

Το Δ.Σ. του Σωματείου