Θυμίζουμε ότι ο νόμος 3208 του 2003 είχε
αλλάξει τον ορισμό του δάσους και ενώ παλιά δάσος χαρακτηριζόταν μια
έκταση που είχε κάλυψη 15% της επιφάνειας με δασικά είδη, το 2003, κάτω
από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πήγε στο 25%. Τότε η αξιωματική
αντιπολίτευση της Ν.Δ. ωρυόταν, μέχρι που έγινε και αυτή κυβέρνηση και
να μας αφήσει παρακαταθήκη χιλιάδες καμένα στρέμματα δάσους και νεκρά
άγρια ζώα σε όλη την Ελλάδα. Όπως διατυπώνουν οι περισσότεροι δασολόγοι
και περιβαλλοντολόγοι, ο συγκεκριμένος νόμος, επιχειρούσε την εξασθένιση
της νομικής προστασίας των δασών, είτε με πολύ στενούς ορισμούς του
δάσους, είτε με την εξαίρεση εκτάσεων από τη δασική νομοθεσία, είτε με
τη θέσπιση διαδικασιών άρσης αποφάσεων αναδάσωσης και αποχαρακτηρισμού
εκτάσεων ως δασικών.
Η εξασθένιση της δασικής προστασίας
επιτυγχάνεται, επίσης, με την έκδοση «προστατευτικών» προεδρικών
διαταγμάτων με τα οποία θεσμοποιείται η αλλαγή χρήσης δασών και δασικών
εκτάσεων, μέσω της μεθόδου των ζωνών προστασίας, όπου ενώ μια μικρή
έκταση κηρύσσεται απολύτου προστασίας, για τις υπόλοιπες επιτρέπονται
παρεμβάσεις, από τη δημιουργία πάρκου κεραιών και οικισμών μέχρι τη
κατασκευή αυτοκινητοδρόμων ταχείας κυκλοφορίας. Τέλος η οικονομική κρίση
αποτελεί την μήτρα νομοθετικών τερατουργημάτων ενάντια στο περιβάλλον,
όπως αυτό του φαστ τρακ, καθώς «εκποιεί» σε κάθε επίδοξο στρατηγικό
επενδυτή, το δασικό πλούτο της χώρας μας.
Με την κατάργηση του Ν. 3208/2003,
καταργείται και το εξοργιστικό άρθρο 10, το οποίο απέκλειε τη
δυνατότητα προσφυγής του Δημοσίου στα αρμόδια Δικαστήρια, προς βλάβη των
συμφερόντων του Δημοσίου. Με λίγα λόγια αν μέχρι τώρα κάποιος επενδυτής
αγόραζε τα δάση του Παρνασσού, για παράδειγμα, και τα έκαιγε για να
κάνει βίλες, το Δημόσιο δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σημειώστε το σχόλιο σας