Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Απεχθές ή επαχθές;

Παρόλο που το ζήτημα αυτό το συζητήσαμε χτες στα σχόλια άλλου (άσχετου) άρθρου, νομίζω ότι αξίζει να αφιερώσουμε και ειδικό σημείωμα, αν μη τι άλλο για να δω αν έχω καταλάβει σωστά τις έννοιες. Έπειτα, ένα γλωσσικό ιστολόγιο σαν το δικό μας δεν μπορεί να μείνει αδιάφορο για μια λέξη που, έστω και στιγμιαία, τράβηξε πάνω τις τους προβολείς, ιδίως αν υπάρχει στη μέση και μπέρδεμα εννοιών.
Διότι, μπέρδεμα υπάρχει. Η ιστορία ξεκίνησε προχτές, όταν, σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης υποστήριξε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες δημόσιου χρέους, αφενός το χρέος που δανείζεται μια χώρα ελεύθερα από τις αγορές εκδίδοντας ομόλογα, και αφετέρου το διμερές χρέος, όταν η χώρα δανείζεται για να κάνει κάτι, π.χ. ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα. Αυτό το δεύτερο είδος δημόσιου χρέους, αν τα χρήματα δεν φτάσουν ποτέ στη χώρα λόγω διαφθοράς, λέγεται ΕΠΑΧΘΕΣ χρέος, οπότε μπαίνει ζήτημα διαγραφής του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, το χρέος αυτό “είναι περίπου στο 5%. Η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους, πάνω από το 90%, είναι παραδοσιακό, δημόσιο χρέος των αγορών, δηλαδή των ομολόγων. Εκεί δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί” (περισσότερα εδώ, όπου και το ηχητικό απόσπασμα της εκπομπής -το επίμαχο σημείο είναι από το 4.30 ώς το 6.00 περίπου)http://sarantakos.wordpress.com/2014/01/24/odious/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ σημειώστε το σχόλιο σας